Pleuntje

Pleuntje werd geboren op 7 april 2002 en was voorbestemd om geleidehond te worden. Zij volgde haar opleiding in het Brabantse Dongen, nadat zij was opgegroeid in een puppy-pleeggezin en nog door het leven ging als Teuntje.

De eerste ontmoeting van Sjef met Pleuntje – zijn derde geleidehond na Queenie en Laska – was tijdens de cd-presentatie van Andersom in 2003 in de Durpsherd in Berlicum. De trainsters hadden Pleuntje hier mee naartoe genomen en toen al bleek, dat ze aardig gesocialiseerd was. Sjef had op dat moment nog weinig oog voor Pleun. Niet omdat hij blind is, maar omdat hij nog volop bezig was met het proces van afscheid nemen van Laska, waarover hij tijdens deze presentatie ook live zong: “We waren samen”.
Nadat Laska op 30 november 2003 was vertrokken naar haar gastgezin, -waar zij uiteindelijk op 10 april 2006 overleed,-  deed Pleuntje op 12 januari 2004 haar intrede in huize Van Rooij. Hoe welkom ze daar was, blijkt wel uit het lied “Voor Pleuntje”, dat terecht zou komen op de 4de Cohda-cd Band uit 2005.

Pleuntje is uiteraard aanwezig bij alle optredens van Cohda, waarbij ze geregeld in het zonnetje wordt gezet. In 2006 beleeft de geleidehond haar filmdebuut tijdens de opnames van de mini-documentaire De Verbeelding, een portret van Sjef, voor Boschtion TV gemaakt door Josje van de Berk en Wessel Deckers. Met alle geduld van de wereld moet Pleun soms 4 keer een opname overdoen, maar ze slaagt hierin met groot gemak.
Het filmen beviel zo goed, dat er een heuse follow-up kwam in de vorm van een videoclip van het nummer Bosschenaar, waarbij Pleun weer prominent in beeld komt, al moet ze wel wedijveren met de Bossche bol van Sjef. De makers van de clip, Floris Verweij en Nick van der Sangen, beleven veel plezier aan de opnames en vooral aan de inbreng van Pleun, die er vrolijk op los rent in de Casinotuin in Den Bosch.

Nog geen twee maanden later krijgt Pleun een zware blessure. Tijdens een doldrieste renpartij op het kantoor van UWV, waar Sjef werkt, maakt een plotselinge schuiver een einde aan alle pret. Pleun blijkt haar poot zwaar geblesseerd te hebben: beide kruisbanden afgescheurd en de meniscus is ook zwaar beschadigd. Een operatie in een gespecialiseerde orthopaedische kliniek in Almkerk volgt en daarna een intensieve revalidatie van ruim 2 maanden in Hellevoetsluis. Maar wonder boven wonder keert Pleun terug in haar functie van geleidehond: in april 2007 kan zij voor het eerst sinds 3 maanden met haar baasje naar het werk in Heerlen.

Pleun en Sjef zijn ook nog te zien in een kort filpje dat op verzoek van Sander van de Gevel werd opgenomen voor de oeteldonkse club.

De achtergrondmuziek werd door Sjef zelf ingespeeld op een melodie van Cor Versteeg.

Kijk hier naar filmpje Slapstick Sjef en Pleun

Dat Pleun binnen UWV Heerlen beroemd is (de enige hond die er werkt) moge duidelijk zijn en dat werd onderstreept door een heus portret van haar in het UWV blad. Ook Studio Scala in Waalwijk, waar Cohda vanaf de 3de cd opneemt, is bekend terrein voor Pleun. Deze studio met geweldige technische faciliteiten is ook ideaal omdat Pleun er buiten vrijuit kan rondrennen: voor een hond blijft een studioruimte natuurlijk een volkomen oninteressante omgeving.

Queenie, Sjefs eerste geleidehond, kreeg al een plaatsje bij Cohda met het nummer Maar nu van de 1ste cd Maar nu/Mar nou uit 2001. Het hondenrepertoire is daarmee nog niet uitgeput: op de cd Band (ter ondersteuning van de geleidehonden-opleiding) staat Meer Dan Een Band en het lied M’n Maatje is nog niet opgenomen.

In 2009 wordt in samenwerking met Noud van Kempen een video gemaakt van het lied voor Pleuntje. Noud kiest er bewust voor de video in zwart-wit te op te nemen.
Er wordt gefilmd in Den Bosch en in Heerlen (de ABP-tuin) waar Pleuntje jaren mocht rondrennen tijdens de middagpauzes van Sjef.
De videoclip krijgt positieve reacties ook van de trainster van Pleun: duidelijk komt de nauwe band tussen Sjef en Pleun tot uitdrukking die veel verder gaat dan de relatie blinde/blindegeleidehond en zo hoort het ook!

Als Sjef met Noud en zijn filmmaatje Jasper de plannen voor een nieuwe clip bij de cd Eigen Ding uit 2009 bespreekt heeft Pleun daar aanvankelijk geen rol in. De keus valt uiteindelijk op het nummer Vannacht. Op uitdrukkelijk verzoek van de zangeres in dit nummer, Vivian Gravenberch wordt Pleuntje bij de opnamen betrokken. Pleun vindt het allemaal best en haar derde en laatste clip is een feit.

Maar ook voor Pleuntje komt na 7 jaar trouwe dienst een eind aan haar werkzaam leven.
In 2011 wordt ze geopereerd. Een gezwel blijkt gelukkig niet kwaadaardig te zijn maar de dokter stelt vast dat Pleun toch wel wat last krijgt van de heupen en de rug en medicatie wordt voorgeschreven. Een signaal voor de trainsters om te gaan nadenken over een opvolgster.
Die komt er in januari 2012. In december 2011 wordt Sjef gevraagd door Eric Koolen om tijdens een internet tv programma te vertellen over het naderende afscheid van Pleuntje.
Bij deze gelegenheid zingt Sjef zijn ode aan Pleun zichzelf begeleidend op het keyboard.

Sjef: die laatste maanden, het aftellen naar het einde zijn altijd heel moeilijk. Een soort rouwproces waar je nu eenmaal doorheen moet.

Een paar dagen voor haar vertrek loopt Pleun in de nieuwe scala studio in Uden, waar Sjef en Hans werken aan het afmixen van de cd “‘n Bietje Bijbuurten” een blessure op.
Sjef gaat met Pleun naar Almkerk waar zij al eerder is geopereerd. Daar krijgt hij te horen dat een nieuwe operatie onvermijdleijk is en anders dan gepland moet Sjef in Almkerk afscheid nemen van Pleun en dat valt hem, zekere vanwege deze niet geplande wending, uiterst zwaar.

In maart 2012 rondt Pleun met succes haar revalidatie af en gaat naar haar pensieonadres om de laatste jaren van haar leven door te brengen in Beetsterzwaag.

Dat betekent niet dat Sjef Pleun niet meer te zien krijgt! Een bezoek van Pleun aan Den Bosch met haar nieuwe ouders staat op de rol. Maar eerst moet het ontwenningsproces goed worden afgerond. En voor alle geinteresseerden: Pleun maakt het uitstekend in haar nieuwe omgeving!

Pleun is natuurlijk vereeuwigd op talrijke filmopnamen die in de loop der jaren werden gemaakt. Zo was zij aanwezig tijdens buitenlandreizen van de APM-bigband naar Frankrijk en Tjechie. Ook was zij steevast aanwezig bij alle concerten die Sjef deed met en voor Den Bosch zingt.

Na ruim 2 jaar in haar nieuwe omgeving in Beesterzwaag bij de familie Franssen begint de tol van de ouderdom te tellen. Tijdens een bezoek van Sjef in september 2014 wordt wel duidelijk, dat ondanks een enthousiaste begroeting, Pleuns leven ten einde begint te lopen. Pleun overlijdt uiteindelijk op 10 december 2014, ze is dan ruim 12 jaar en 8 maanden oud. Een deel van haar as komt weer terug naar haar voormalige baasje in Den Bosch en krijgt daar in huize van Rooij een mooie plek.

Sjef: zo blijft ze tastbaar en kan ik haar toch nog in mijn handen houden! Pleun was altijd een deugniet, soms lekker eigenzinnig maar ook zeer aanhankleijk. We vochten samen vaak enthousiast om een flostouw. Dat Pleun er dan echt voor ging moge blijken uit het volgende audiovoorbeeld. We lagen in mijn studio op de grond met het flostouw tussen ons in. De deur stond open het was een zonnige dag. Wat was ze fanatiek en dat is te horen, net een wolf maar o zo lief. Bedankt voor alles Pleun je houdt voor eeuwig een plekje in mijn hart en ik blijf je liedje zingen. Vandaag nog zong ik het voor het eerst na je overlijden maar het voelt nog steeds vertrouwd.

Pleun zal ook nog te zien zijn in de documentaire die begin 2015 over Sjef verschijnt en is gemaakt door Theo van Eeuwijk.

Den Bosch, 23 december 2014 Sjef van Rooij